بسم رب الشهداء و الصدیقین

سلام

چندی است که سال جدید آغاز شده است. این دل‏نگار نیز به بهانه‏ی «بی‏بهانه نوشتن» ورق می‏خورد. برگ اوّل را با چگونگی نگاهمان به زمان، سیاه می‏کنم...

زمان، خطّی است، نه دایره‏ای! این لحظه، با لحظه‏ی پیش تفاوت دارد. ما مجبوریم برای بخش‏های مختلف زمان، نام‏های مشابه اعتبار کنیم! مجبوریم ساعت 2 بعد از ظهر امروز را، مانند دیروز، مانند پریروز، و مانند روزهای دیگر، 2 بعد از ظهر بنامیم! مجبوریم شنبه‏ی این هفته را، مانند تمام هفته‏های سال، شنبه بنامیم! ولی آیا این شنبه، همان شنبه‏ی گذشته است؟!

در کنکور شرکت می‏کنیم. می‏گویند: نگران نباش، اگر قبول نشدی، ان‏شاءالله سال بعد قبول می‏شوی.

آیا سال بعد، به اعتبار این‏که بر دایره‏ی نام‏های اعتباری قرار دارد، منطبق بر امسال است؟؟؟

تصمیم می‏گیریم هر روز صبح ورزش کنیم. صبح، خواب فریبمان می‏دهد. می‏گوییم فردا جبران می‏کنیم!

عهد می‏کنیم 40 صبح، دعای عهد بخوانیم. روز دوازدهم عهدشکنی می‏کنیم. مهم نیست!

امروز نشد، فردا!

این هفته نشد، هفته‏ی آینده!

...

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

پ.ن. 1: مادامی که زمان را خطی نبینید، پیشرفت نخواهید کرد!

پ.ن. 2: با درج مشخصات ریز و درشت خود در پارسی‏یار مخالفم. ولی «بهترین حرف» را نیکو می‏دانم. آن را بخوانید و روی معکوسش نیز اندیشه کنید!